barst

we waren zo sterk als beton, zo licht als veder. als er dan al barsten kwamen, kwamen die enkel van onszelf. maar alles leekt geheeld, gewapender dan ooit tevoor. zelfs als wij even wij niet waren. maar sinds kort barsten we. ik zet oogkleppen op en negeer alles, maar stukje bij stukje val ik weg. gebarsten beton laat splinters na. tis zwart voor mijn ogen, geef mij terug licht. positief of negatief, maar wees klaar. wees helder. wees uzelf.

sorry

het spijt me. ik ben gewoon al te veel gekwetst geweest, daarom is het best moeilijk. ik kan je begrijpen, vind het best okay. maar ik mag toch ook geopenbaard worden? ofniet? sorry

puberaal

darling. ge doet het goed. uw angst is onze redding, uw geduld mijn evenwicht.  ge doet het goed liefste, ik hou van jou

zonder punt

ik heb u gemist.

ik heb nood aan u.

ik heb u lief (zonder punt)

dat we elkaar goed verstaan

ik heb beslist. ik begin eraan. ik zet neer wat ik voel. een neerslag, dat is mijn doel.

ge kunt de liefste dingen zo koud zeggen en da raakt me. alsof je er haast niks om geeft. gelukkig weet ik beter. ik vind het zelfs beter zo. zo creeert ge geen habbitude, geen gewoonte.

laatst heb ik uw oude gedachten herlezen. ze raken me nog steeds. uw woorden worden naar mijn hoofd geslingerd met een ogenschijnlijk gemak, maar mij laten ze achter in alle hevigheid. elke zucht die ik laat is er één voor u, uit overspoelend gemis. moest ge weten wat je betekent voor me, je valt over. ge laat me nietmeer los, nee daarvoor is het al veel te laat. ik zal geven wat ik heb, zelfs veel meer.

ik hou van je, tis maar dat we elkaar goed verstaan

je m’en fous

je m’en fous dat ik melig ben. ik heb u nodig, tot ik weer een nietig stukje as ben. en zelfs dan

kanalisatie

eindelijk kan ik alles kanaliseren.

dit is er één voor jou, enkel voor jou